روکش دندان، یک محافظ کلاهک مانند بوده که روی دندانی که آسیب دیده است، قرار می‌گیرد. زمانی که شما دندان پر کرده دارید، دندانتان را عصب کشی کرده‌اید و یا هم عصب کشی انجام داده و هم دندان را پر کرده اید، دندانپزشک برای محافظت از بقایای دندان اصلی شما و نیز زیباتر کردن طرح لبخند شما، استفاده از روکش های دندانی را پیشنهاد می‌کند.
در اینجا ما سعی بر این داریم تا شما را با انواع روکش های دندانی، مراقبت های بعد از روکش کردن دندان، جایگزین های روکش دندان، نحوه انجام آن و نیز هزینه های روکش کردن دندان آشنا کنیم. همچنین دقت کنید که هرگاه تصمیم بر روکش کردن دندان خود گرفتید، به یک دندانپزشک ماهر و باتجربه مراجعه کرده تا بهترین خدمات درمانی را به شما ارائه کرده و نیز احتمال بروز هرگونه خطرات و عوارض جانبی ناشی از انجام این کار، به حداقل برسد.
مزایای روکش کردن دندان
روکش کردن دندان ها می‌تواند مشکلات دندانی از قبیل موارد زیر را درمان کند:
- محافظت از دندانی که به طور جدی آسیب دیده است.
- محافظت از دندانی که به علت آسیب های بسیاری که دیده، دچار شکستگی یا لب پر شدگی، شده است.
- حفظ و نگهداری دندانی که عصب کشی روی آن انجام شده است.
- روکشی برای ایمپلنت های دندانی.
- زیبا تر کردن دندان با اصلاح بدشکلی و رنگ دندان.
روکش های دندانی از جهتی گزینه بسیار مناسبی برای درمان بسیاری از آسیب دیدگی های دندانی هستند که یک از مهم ترین این ویژگی ها، طول عمر بالای آنهاست. طول عمری حداقل بین 5 الی 15 سال، که خب ویژگی بسیار خوبی می‌باشد.
همچنین آمار رضایت بخشی این روکش ها بسیار بالا می‌باشد.
هدف از روکش کردن دندان چیست؟
هدف اصلی از روکش کردن دندان ها، محافظت از ساختار دندان اصلی شما و نیز حفظ مقاومت، عملکرد، ظاهر و ابعاد دندان می‌باشد.
موارد نیاز به انجام روکش:
- اگر دندان سست شده (در اثر پوسیدگی) یا ترک خورده ای دارید، می‌توانید از روکش برای حفظ ساختار دندانتان، استفاده کنید.
- برای ترمیم دندانی که قبلا پر شده است.
- برای حفظ ساختار دندانی که شکسته است.
- زمانیکه در اثر عادات اشتباهی مانند دندان قروچه، ارتفاع دندان ها کمی کاهش می‌یابند، میتوان با روکش کردن، این ارتفاع از دست رفته دندان را دوباره به حالت طبیعی خود برگرداند.
- به منظور حفظ ساختار دندانی که در اثر ترمیم های بیش از اندازه، بافت طبیعی خود را از دست داده است.
- برای زیباتر سازی طرح لبخند از طریق پر کردن فضای خالی بین دندان یا اصلاح بدشکلی و بدرنگی دندان ها.
- همچنین از روکش های دندانی برای ثابت نگه داشتن بریج (پل های دندانی) در جای خود، استفاده می‌شود.
- به عنوان روکشی برای ایمپلنت دندان.
- حفظ استحکام و ساختار دندانی که عصب کشی شده است.
جالب است بدانید، از روکش های دندانی نه تنها برای اصلاح ظاهر دندان استفاده می‌شود، بلکه برای جلوگیری از بیشتر شدن ترک ها یا آسیب های ایجاد شده روی دندان نیز کاربرد دارد.
در مواردی که فرد، دندان خود را به طور کامل از دست می‌دهد، دندان های کناری، به مرور زمان به سمت جای خالی دندانی که افتاده، حرکت کرده و همین امر، باعث عارضه ای به نام “مال اکلوژن” یا “ناهنجاری دندانی” می‌شود. در طی این عارضه، دندان ها به صورت نامنظمی روی هم افتاده و ظاهر بسیار بدی را به فرم کلی دندان ها می‌دهند. همچنین یکی از پیامدهای این عارضه، از بین رفتن تدریجی استخوان فک و بروز اختلالات مفصل گیجگاهی–فکی (TMJ) می‌باشد. بنابراین همیشه توصیه می‌شود، اگر دندان خود را از دست داده اید، از راهکارهای درمانی مانند ایمپلنت یا روکش، برای پر کردن فضای خالی دندان افتاده، استفاده کنید.
انواع روکش ها و تفاوت میان آن ها
انواع روکش های دندانی به شرح زیر می‌باشند:
روکش تمام فلزی
تنها به علت فلز به کار رفته در این نوع روکش ها، جزو مقاومترین مدل های روکش دندان محسوب می‌شوند. از آنجایی که، این نوع از روکش ها را میتوان به صورت یک لایه نازک (با حفظ استحکام آن ها) تولید کرد، روکش های فلزی در مقایسه با سایر انواع روکش ها، برای کاشته شدن روی دندان، به کمترین میزان از دندان آسیب دیده احتیاج دارند. همچنین به علت استحکام بسیار بالای آن ها، به ندرت دچار ترک خوردگی، لب پر شدن و حتی شکستگی می‌شوند. از دیگر مزایای آن ها، مقاومت در برابر جویدن و گاز زدن بوده و نیز مواد زیست سازگار، به حساب می‌آیند. ایراد اصلی این نوع روکش ها، رنگ متالیک آن ها بوده که از نظر ظاهری،حالتی غیرعادی به دندان می‌دهد. به همین علت، بهتر است اگر می‌خواهید از روکش های فلزی استفاده کنید، برای دندان های آسیاب پشتی فک خود، از آن ها بهره ببرید. در ضمن اگر دندان قروچه دارید، بهترین گزینه انتخابی برای روکش کردن دندان هایتان، همین روکش های فلزی می‌باشند.
روکش های فلزی، از مواد فلزی خالصی همچون طلا، ساخته نمی‌شوند؛ چراکه ویژگی های ایده‌آل مورد نیاز برای کاربردهای دندانی را ندارند. این نوع روکش ها با استفاده از آلیاژهای فلزی ساخته شده که پاسخگوی نیازهای دندانپزشکی باشند. به عبارت دیگر، استحکام و مقاومت روکش ها را با مواد آلیاژی به کار رفته در آنها، بالا برده تا هم تکنسین های آزمایشگاه بتوانند آن ها را به خوبی بسازند و هم بیمار بتواند از آن ها بدون آنکه دچار خرابی شوند، برای مدت زمان طولانی استفاده کند.
به طور کلی از سه نوع آلیاژ برای ساخت روکش های فلزی استفاده می‌شود:
- ترکیبات فلزات گرانبها.
- ترکیبات فلزات متوسط از نظر بها.
- ترکیبات فلزات ارزان قیمت.
روکش های تمام سرامیک و تمام پرسلان
به روکش های تمام سرامیک بعضا نام “تمام پرسلان” نیز اطلاق می‌شود. به طور دقیق تر، روکش های تمام سرامیکی، به تمامی انواع روکش های سرامیکی گفته می‌شود و این در حالیست که، روکش های تمام پرسلانی، به مدل هایی از روکش های سرامیکی گفته می‌شود که از مواد پرسلانی ساخته شده باشند.
روکش های سرامیکی، ظاهری بسیار طبیعی، از نظر تطابق رنگی، به دندان ها می‌دهند. هدف از خلق این نوع روکش ها، سبک بودن آن ها و نیز رنگ طبیعی به کار رفته در آن ها بوده که هر دوی این ویژگی ها، منطبق با ویژگی های دندان های طبیعی خود ما می‌باشد. برای ساخت آن ها نیز از یک لایه ضخیم و بسیار شفاف پرسلان (چینی) استفاده می‌شود.
وقتی صحبت از معیارهای زیبایی شناسی باشد، دو روش برای ساخت روکش سرامیکی مطرح می‌شود:
- در آزمایشگاه دندانپزشکی، روکش ها را از انواع مختلف پرسلان (هرکدام در رنگ های متفاوت)، به صورت لایه لایه می‌سازند. که طی این روش، بهترین تطابق رنگی با دندان ها ایجاد می‌شود.
- با استفاده از ابزارهای طراحی و ساخت به کمک کامپیوتر که به آن ها CAD یا CAM نیز گفته می‌شود، روکش ها را می‌سازند. تفاوت روکش های ساخته شده با این روش آن است که، شفافیت کافی و نیز انطباق رنگ لازم را در مقایسه با روکش های تولید شده در آزمایشگاه ندارند.
تمامی روکش های سرامیکی، بهترین گزینه برای روکش کردن دندان های جلویی به حساب می‌آیند. همچنین گزینه خوبی برای بیمارانی هستند که به انواع فلزات به کار رفته در روکش های فلزی، آلرژی دارند.
از جمله معایب روکش های سرامیکی این است که، دندان ها را در مقایسه با روکش های فلزی و رزینی، بیشتر فرسوده می‌کنند. همچنین به دلیل ضخامت پرسلان به کار رفته در آن، قسمت های بیشتری از دندان اصلی بیمار را باید قبل از روکش کردن برداشت تا بتوان این روکش را روی آن نصب کرد. عیب دیگری که دارند، خطر شکستگی و نهایتاً پوسیدن دندان زیر آن ها می‌باشد.
روکش های فلزی–پرسلانی
روکش های فلزی–پرسلانی که به آن ها PFM نیز گفته می‌شود، همانطور که از اسمش پیداست، از دو جزء پرسلان و فلز تشکیل شده اند. هسته داخلی و ساختار اصلی چنین روکش هایی از فلز بوده که در اصل روی دندان اصلی بیمار قرار گرفته و به آن متصل می‌شود. سپس ماده پرسلانی (نوعی سرامیک) روی این هسته اصلی قرار گرفته تا ظاهری زیبا و رنگی طبیعی به روکش دندان بدهد.
بنابراین، روکش های PFM، برای دندان های جلو و عقب مناسب بوده و نیز بعد از روکش های تمام فلزی، به عنوان دومین انواع روکش هایی که از مقاومت بالا برخوردارند، محسوب می‌شوند. این نوع از روکش ها همچنین دارای ویژگی های زیست سازگار می‌باشند. در رقابت با روکش های تمام سرامیکی، روکش های PFM، بیشترین میزان شباهت را به دندان های طبیعی ما دارند؛ ولی با این وجود هنوز تفاوت هایی در شکل ظاهری آن ها با روکش های تمام سرامیکی موجود است. زیرا در مقایسه با روکش های تمام سرامیکی، روکش های PFM تقریباً ظاهری غیرشفاف دارند.
از آنجایی که هسته داخلی این نوع روکش ها، از فلز می‌باشد، باید رویه‌ی آن ها با یک لایه بسیار مات از پرسلان پوشانده شود تا به هیچ عنوان رنگ فلز به کار رفته در آن ها، مشخص نشود.
برخی از معایب روکش های PFM این است که، به مرور زمان به ویژه زمانی که لثه ها عقب نشینی می‌کنند، فلز به کار رفته در آن ها ممکن است به صورت یک نوار باریک سیاه رنگ، نمایان شود. همچنین به علت نوع پرسلان بکار رفته در این نوع روکش ها (که سایشی هستند)، ممکن است بعد از مدتی دندان هایی که در اصطکاک با این روکش هستند، دچار پوسیدگی شوند.
بعضاً نیز ممکن است لایه پرسلانی این روکش ها، شکسته شده و باعث پوسیده شدن دندان اصلی زیر روکش شود.
روکش های استیل ضدزنگ
در بزرگسالان، از روکش های پیش ساخته استیل ضدزنگ، معمولاً برای زمانی استفاده می‌شود که روکش اصلی دندان بیمار در حال ساخت بوده ولی دندانپزشک، صلاح می‌بیند که تا آن زمان، از دندان بیمار محافظت شود، بنابراین از روکش استیلی به عنوان روکشی موقت برای دندان بیمارش استفاده می‌کند. البته این نوع از روکش ها در کودکان نیز استفاده می‌شود. بدین صورت که، روی دندان شیری کودک به منظور جلوگیری از پوسیدگی بیشتر آن، قرار گرفته و زمانیکه دندان شیری به طور کامل می‌افتد، این روکش نیز به همراه آن جدا می‌شود.
استفاده از این روکش ها بیشتر در دندانپزشکی کودکان کاربرد داشته زیرا، نصب آن ها روی دندان کودک آسان، سریع و مقرون به صرفه بوده، و کودک اذیت نخواهد شد.
روکش های تمام رزینی
روکش های تمام رزینی به عنوان کامپوزیت رزینی نیز شناخته می‌شوند، زیرا از مواد کامپوزیت رزینی ساخته شده که ترکیبات آن به گونه است که با رنگ دندان‌های طبیعی فرد، تطابق دارند. انواع رزین های رایج مورد استفاده در ساخت این روکش ها عبارتند از: رزین دی اکسید سیلیکون، رزین متیل متاکریلات و رزین پلیمری آکریلیک (که به آن ها روکش رزین آکریلیک نیز می‌گویند).
از این روکش ها عمدتاً به عنوان روکش موقت (همانند روکش های استیلی) استفاده می‌شود. مزیت این دسته از روکش ها، عدم وجود فلز در آن ها و رنگ طبیعی به کار رفته در آن ها بوده که می‌توانند جایگزین مناسبی برای روکش های استیلی باشند.
دلیل آنکه از این نوع روکش ها تنها در موارد موقتی استفاده می‌شوند آن است که، مقاومت ساختاری پایینی داشته و به راحتی دچار شکستگی خواهند شد. همچنین اگر قرار باشد به عنوان روکش دائمی روی دندان بیمار نصب شوند، باید بخش بزرگی از دندان بیمار تراشیده شده که خب این یک عیب بسیار بزرگ روکش های رزینی می‌باشد. البته در مقایسه با سایر انواع روکش ها، ارزان قیمت تر بوده و نیز به راحتی میتوان آن ها را روی دندان قرار داد.
اگر قرار باشد از این روکش ها، برای ترمیم دندان ها استفاده شود، بهتر است برای دندان های جلو تعبیه شوند.
مراحل روکش کردن دندان
به طور معمول، روکش کردن دندان طی 2 جلسه انجام می‌شود ولی در بعضی موارد، طی 1 جلسه هم ممکن است انجام شود.
جلسه درمانی اول
در این جلسه، ابتدا تصویر دندانی که قرار است روکش شود، با استفاده از X-ray گرفته می‌شود.
اگر پوسیدگی دندان، عفونت و یا آسیب دیدگی در ریشه دندان شما وجود داشته باشد، دندانپزشک مربوطه، در قدم بعدی از فرایند روکش کردن، دندان شما را عصب کشی خواهد کرد.
سپس، قسمت های بالایی و جانبی دندانی که قرار است روکش شوند، تراشیده شده تا فضای کافی برای قرار گرفتن روکش بر روی آن، ایجاد شود. البته میزان تراشیده شدن دندان شما، به نوع روکشی که قرار است نصب کنید، بستگی دارد. برای مثال، روکش های تمام فلزی، نازک بوده و برخلاف انواع تمام پرسلان و فلزی–پرسلانی، نیازی به تراشیده شدن بیش از اندازه دندان نخواهد داشت. توجه داشته باشید که حتی اگر به هر علتی، قسمت زیادی از دندان شما شکسته شده باشد، دندانپزشکتان، از مواد پر کردنی برای حفظ ساختار دندان شما استفاده می‌کند. (یعنی دور تا دور دندانی که باقیمانده را با موادی پر می‌کند تا دندان برای روکش کردن آماده شود.)
بعد از انجام این مراحل، نوع مخصوصی از یک خمیر یا بتونه (که به آن قالب نیز می‌گویند)، برای قالب گیری از دندان شما، استفاده می‌شود. به کمک این قالبگیری میتوان روکشی دقیقاً به اندازه و ابعاد دندان شما ساخت تا دندان های شما بعد از روکش گذاری، به خوبی روی یکدیگر چفت شوند.
این قالب ها به آزمایشگاه جهت ساخت روکش، فرستاده شده و معمولاً پس از 2 الی 3 هفته، روکش نهایی آماده تحویل به مطب دندانپزشک خواهد بود. برای حدفاصل بین جلسه اول و دوم، برای دندان روکش نشده شما، یک روکش موقت گذاشته شده تا از دندان در برابر هرگونه آسیبی محافظت به عمل آید.
جلسه درمانی دوم
در جلسه دوم درمانی، روکش دائمی روی دندان شما قرار می‌گیرد. در ابتدا، روکش موقتی که نصب شده بود، برداشته شده و نیز ابعاد و رنگ روکش دائمی ساخته شده برای دندان شما، چک می‌شود. حال اگر ابعاد و رنگ ایرادی نداشته باشد، کمی ماده بی حسی به دندان زده شده و سپس روکش دائمی روی دندان قرار می‌گیرد.
روکش کردن در یک جلسه
اگر در مطب دندانپزشکی که می‌روید، امکانات لازم برای ساخت روکش وجود داشته باشد، روکش دندانی که سفارش داده اید، در همان یک جلسه و در مطب ساخته می‌شود. در قدم اول، پوسیدگی دندان (در صورت وجود) برطرف شده و دندان برای قرار گرفتن روکش بر روی آن آماده می‌گردد. سپس در همان جلسه، با استفاده از یک اسکنر، عکس دندان شما گرفته شده و بعد از آن با انتقال این عکس به یک پرینتر سه بعدی، روکش دندان ساخته و پرداخته می‌شود. به این شیوه از ساخت روکش، CAD/CAM می‌گویند که در آن با استفاده از کامپیوتر و پرینتر سه بعدی، روکش دندان شما طی یک جلسه و در عرض کمتر از 15 دقیقه آماده خواهد شد.
دستورالعمل های مراقبتی بعد از روکش کردن
روکش دندان شما، مقاوم در برابر: جویدن، گاز زدن و دندان قروچه می‌باشد.
به یاد داشته باشید که روکش ها، غیرقابل خراب شدن نیستند.
دستورالعمل های مراقبت از دندان روکش شده عبارتند از:
- مراقب غذاهایی که می‌خورید باشید. مثلاً، آب نبات و آجیل برای سلامت روکش ها بسیار مضر بوده و باید از خوردن آن ها حتی الامکان اجتناب کنید.
- اگر بعد از گذشت چندروز از روکش کردن دندانتان متوجه مورد غیرعادی در روکش شدید، فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید و وی را مطلع سازید.
- بهداشت دهان و دندان را با مسواک زدن و استفاده از نخ دندان، رعایت کنید.
همانند دندان های طبیعی شما، روکش دندان ها بعضاً ممکن است دچار ترک خوردگی یا شکستگی شده و مواد غذایی به زیر آن ها نفوذ کرده و سرانجام دندان اصلی شما که در زیر آن واقع است، دچار پوسیدگی شود. برای جلوگیری از پوسیدگی دندان یا آسیب به روکش بهتر است موارد زیر را رعایت کنید:
- دو بار در روز دندان هایتان را با خمیردندان حاوی فلوراید مسواک کنید و نیز حداقل یکبار در روز از نخ دندان استفاده کنید. یادتان باشد که از محصولات بهداشتی دهان و دندانی استفاده کنید که استاندارد بوده و آرم سلامت داشته باشند.
- از جویدن غذاهای سفت، یخ یا سایر اجسام سفت مانند انتهای مداد، جداً خودداری کنید.
- برای معاینات منظم به دندانپزشکی مراجعه داشته باشید.
معایب روکش کردن دندان
- نیاز به تراشیدن بخش زیادی از دندان ها به منظور نصب روکش بر روی آن ها؛ که اغلب غیرقابل برگشت هستند.
- برخی از بیماران ممکن است مدت کوتاهی بعد از انجام روکش، دندانشان به سرما و گرما حساس شود. اگر همچین موردی رخ داد، بهتر است از خمیردندان های ضدحساسیت استفاده کنید.
- احساس درد به هنگام جویدن غذا. در صورت بروز چنین عارضه ای به دندانپزشکی مراجعه کرده تا ارتفاع دندان روکش شده را جوری تنظیم کنند تا تمامی این درد ها از بین بروند.
- شکسته شدن بعضی از انواع روکش های پرسلانی.
- گاهی اوقات، سیمان دندانی مورد استفاده برای محکم کردن روکش در جای خود، به مرور زمان از بین رفته و نه تنها باعث شل شدن روکش خواهد شد بلکه باعث ورود جرم به دندان باقیمانده و پوسیده شده آن می‌گردد. بنابراین اگر احساس می‌کنید روکش دندانتان شل شده است، حتماً با دندانپزشک خود تماس بگیرید.
- به علت آنکه فلز به کار رفته در روکش ها، خود تلفیقی از چند نوع فلز دیگر است، بدن شما ممکن است واکنش آلرژیکی به فلزات و یا پرسلان به کار رفته در آن بدهد. البته بروز چنین اتفاقی، بسیار نادر است.
- گران بودن روکش های دندانی در مقایسه با سایر روش های ترمیم دندان.
جایگزین های روکش دندان
خبر خوب برای افرادی که نمی‌خواهند دندان آسیب دیده شان را روکش کنند آن است که می‌توانند از جایگزین هایی برای دندانشان استفاده کنند. برای مثال اگر می‌خواهید بدرنگی دندانتان را بهبود بخشید، از موادی که به صورت یک لایه نازک روی دندان قرار گرفته و رنگ آن را سفید تر می‌کنند استفاده کنید. اگر هم دندانتان دچار ترک خوردگی یا لب پرشدگی شده باشد، دندانپزشکان می‌توانند این ایرادات را با استفاده از مواد پرکردنی دندان، اصلاح کرده تا دیگر نیازی به روکش کردن دندانتان نداشته باشید.
هزینه‌های روکش کردن دندان
هزینه های روکش کردن دندان بستگی به عوامل زیر دارند:
- مواد به کار رفته در روکش دندان
- محل مطب دندانپزشکی
- نیاز یا عدم نیاز به بیهوشی
- مسائل دیگر مانند، وجود یا عدم وجود ترک و شکستگی روی دندان اصلی فرد، نیاز به افزایش ارتفاع دندان بیمار
هزینه های مازادی که ممکن است بوجود آید:
- هزینه های تشخیصی: معاینه دندان/ استفاده از اشعه ایکس برای تصویربرداری و تعیین کردن محل دقیق پوسیدگی دندان
- هزینه های درمانی: هزینه بی حسی/ خود روکش/ سیمان دندانی
- هزینه های بعد از انجام روکش: دارو ها و ادواتی که دندانپزشک استفاده از آن ها را تجویز کرده است.
خلاصه
همانطور که گفته شد، روکش های دندان، قالب هایی کلاهک مانند بوده که برای حفظ ساختار و بقایای دندانی که به هر دلیلی آسیب دیده، استفاده می‌شوند. اگر بنابر تشخیص دندانپزشک، دندانتان را روکش کردید، حتماً از دستورالعمل های مراقبتی تجویز شده توسط دندانپزشک، اطاعت کرده و همیشه به خاطر داشته باشید که باید بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت کنید. چراکه رعایت این موارد، همگی منجر به افزایش طول عمر دندان روکش شده شما، خواهد شد.
سؤالات متداول
طول عمر روکش های دندانی چقدر می‌باشد؟
متوسط طول عمر یک روکش دندان که به خوبی از آن محافظت شده باشد، معمولاً حدود 15 سال است. با این حال، اگر به طرز عالی ای از آن ها مراقبت شود، طول عمرشان بین 25 تا 30 سال هم به درازا خواهد کشید.
آیا ممکن است دندان زیر روکش، دچار پوسیدگی شود؟
بله بعضاً ممکن است به دلایلی دندان زیر روکش دچار پوسیدگی شود. روکش های سرامیکی، از دندان ها به خوبی در برابر پوسیدگی محافظت می‌کنند ولی اگر به خوبی از آن ها مراقبت نشود، آن ها هم نمی‌توانند نقش خاصی در جلوگیری از پوسیده شدن دندان فرد، ایفا کنند.
آیا روکش کردن دندان، دردناک است؟
بعضی افراد هستند که کلاً از رفتن به دندانپزشکی هراس دارند. بنابراین برای انجام روکش دندان هایشان نیز ترس دارند. ولی بهتر است بدانید که برای انجام تقریباً تمام خدمات دندانپزشکی، دندان بیمار بی حس می‌شود و این شامل روکش کردن دندان نیز می‌باشد. در نتیجه روکش کردن دندان، هیچگونه دردی ندارد.
آیا روکش کردن دندان ارتباطی با بوی بد دهان دارد؟
بهداشت دهانی ضعیف می‌تواند منجر به تشکیل پلاک (تجمع باکتری ها) روی تمامی دندان ها از جمله دندان روکش شده شود. این باکتری ها منشأ ایجاد بوی بد دهان بوده و بعضاً ممکن است به زیر روکش دندانی شما نفوذ کرده و باعث پوسیدگی دندانتان شود. متعاقباً همین پوسیدگی، ممکن است بوی بدی را در دهان شما تولید کند.
قسمت های سیاه اطراف روکش دندان، چیست؟
همانطور که در بخش روکش های PFM (روکش های فلزی–پرسلانی) توضیح داده شد، هسته اصلی این نوع روکش ها فلز بوده که با لایه ای از پرسلان پوشانده می‌شوند. بعضاً ممکن است بنابر دلایلی، آن قسمت فلزی روکش، نمایان شده و شما احساس کنید بخش هایی از روکشتان، سیاه به نظر می‌رسد.
جه مدت بعد از روکش کردن دندان، میتوان غذا خورد؟
اگر روکش دندان شما دائمی است، بهتر است حداقل 24 ساعت از خوردن چای و مواد رنگی اجتناب کنید.
روکش کردن دندان، چقدر زمان می‌برد؟
اگر دندانپزشک شما، روکش دندانتان را در مطب آماده کند، باید حدود 1 ال 2 ساعت صبر کرده تا این روکش آماده شود و زمانیکه روکش آماده شد، باید روی دندان نصب شود که در کل حدود 2 تا 4 ساعت از وقت شما گرفته می‌شود.
آیا ممکن است غذا به زیر روکش نفوذ کند؟
ممکن است غذا بین دندان روکش شده و دندان طبیعی بغل دست آن، گیر کرده و یا بعضاً روی خود روکش نیز آغشته به خرده های غدا شود. در این صورت بهتر است به طور منظم از نخ دندان استفاده کنید تا حتی الامکان از تجمع خرده های غذا و نفوذ آن ها به زیر روکش، جلوگیری کرده باشید.
چقدر بعد از روکش کردن دندان، میتوان قهوه نوشید؟
حداقل به مدت 30 الی 45 دقیقه بعد از روکش کردن دندانتان، از خوردن و آشامیدن بپرهیزید. این در صورتی است که دندانپزشکان بر این باورند که حتی الامکان تا چند ساعت بعد از روکش کردن دندان، بهتر است چیزی خورده یا نوشیده نشود.
